Volgens mij hebben we al die tijd nét mis gekeken. De oefening die jouw leven en de wereld duurzaam heelt, is een oefening waarbij je jouw diepste gevoel van onveiligheid heelt. Vaak wordt er een innerlijke kind meditatie ingezet, waarbij je liefde geeft aan het kleine meisje in jou. Ik geloof daar niet in (ja, sterke uitspraak, maar lees even verder). Als mens heb je onvoorwaardelijke liefde nodig. Vanuit jouw ouders. Als je daarin een gemis hebt ervaren, kun je dat ook enkel via die twee stromen oplossen. Zelfliefde en dat soort zaken, hebben hier geen invloed op. De oplossing ligt dan ook bij de kern van het probleem: jouw ouders, niet bij jou. 

We houden het simpel! Je hoeft het niet alsnog daadwerkelijk vanuit je ouders te ontvangen. Deze stromen ga je op gang brengen door een eenvoudige meditatie, waarbij je jezelf voorstelt dat je wat je hebt gemist, alsnog ontvangt. Draai die twee kranen van onvoorwaardelijke liefde maar open en vullen maar!